Alternatieve financiers worden een steeds belangrijkere partij in het MKB-financieringslandschap. Dat heeft ook zijn weerslag in de (sociale)media waarin de berichtgeving over deze groep van financiers toeneemt. En niet altijd met een positieve toon.
Mij valt dan op dat “alternatief” vaak synoniem staat voor “in plaats van” waarbij de gedachte is dat als de bank niet financiert, de ondernemer het maar eens moet proberen bij de alternatieve financiers. Wanneer de financiering om welke reden dan ook niet goed binnen de bancaire kaders past, is het ook goed dat er dergelijke oplossingen zijn. Een te laag bedrag, een te kort trackrecord, onvoldoende zekerheden, en ander bancair beleid zijn veel voorkomende blokkades voor ondernemers. Ondernemers gaan de alternatieve financiers dan ook vooral zien als een “lender of last resort” met bijbehorende dure voorwaarden die ze beter mijden.
En dat is jammer omdat, ook ondernemers die wel toegang tot een bancaire financiering hebben, veel voordelen kunnen behalen door alternatieve financiers bij hun financieringsstructuur te betrekken. Deze voordelen liggen op hoofdlijnen op twee gebieden: omvang en structuur van de financiering en een verbeterde (onder)handelingspositie bij dispuut- en distress situaties.
Ter eerste het verkrijgen van een ruimere kredietfaciliteit. Bancaire en alternatieve financiers verstrekken hun lening namelijk op basis van andere uitgangspunten en analyses. Bancair spelen vooral historische winstgevendheid als maatstaf voor de terugbetaalcapaciteit en bedrijfsactiva als zekerheid voor het geval dat de betaalcapaciteit onvoldoende blijkt een rol. Alternatieve financiers kijken vooral naar de toekomstige cash flows van de onderneming bij het bepalen van de hoofdsom en de aflossingen. Door de juiste mix van bancaire en alternatieve financiering aan te trekken, kan de ondernemer een ruimere en beter passende financiering realiseren dan wanneer hij enkel voor één van de twee financieringsvormen kiest. Simpelweg omdat hij geen van beide vraagt om tot het uiterste van zijn capaciteiten te gaan maar beiden in hun comfort zone houdt.
Mocht er onverhoopt toch een probleem tussen ondernemer en financiers ontstaan, werkt de spreiding van financiers ook in het voordeel van de ondernemer. Denk daarbij niet alleen aan problemen als gevolg van het niet (tijdig) kunnen nakomen van rente- en aflossingsverplichtingen maar ook discussies die kunnen voortkomen uit bijvoorbeeld een aanvullende financieringsbehoefte voor groei, overnames of herstructureringen. Door de bedrijfsfinanciering in verschillende blokken te splitsen, heeft de ondernemer meer mogelijkheden om één van de blokken te vervangen of de voorwaarden ervan aan te passen dan wanneer hij een totale herfinanciering van één partij moet aangaan. Dat de verstrekkers hun financiering op verschillende uitgangspunten hebben gebaseerd, betekent bovendien ook dat ze verschillende belangen hebben bij eventuele distress situaties, hetgeen de positie van de ondernemer kan versterken.
Alternatieve financiers kunnen dus een belangrijke bijdrage leveren aan een robuuste en toekomstbestendige financieringsstructuur van met name het grotere MKB. Daar hangt natuurlijk een prijskaartje aan dat echter meer dan te rechtvaardigen is door de voordelen van een dergelijke structuur, zeker bij de huidige renteniveaus.
Misschien zouden de alternatieve financiers zich meer moeten presenteren als “aanvullende financiers” en zo hun toegevoegde waarde ook voor ondernemers duidelijk te maken.
Voor een betere benaming voor de alternatieve financiers hou ik mij graag aanbevolen.
John Dithmar Menge is onafhankelijk financieringsspecialist bij Credion en adviseert ondernemingen bij het formuleren en implementeren van succesvolle financieringsstrategieën.
